Werken in de zending

Een overpeinzing vanuit Nederland


Tsja leeftijdgenoten zullen het misschien herkennen; en dan bedoel ik 50+ers. Op de lagere school nam ik elke maandag iets mee voor de zending; voor de arme kindertjes in Afrika. Verder had ik geen idee wat er met die kwartjes gebeurde.
Later las ik weleens boeken over zendelingen; en dat “zendeling zijn” stond bij mij voor christen zijn 2.0. Maar nu terugkijkend was het ook een vreemd beschamend gevoel van superioriteit; zo van wij hebben het beter, dus iets weggeven is je plicht.
Nou ja, van zendeling worden is het nooit gekomen. Ik heb gewoon in Nederland mijn studie gedaan, heb gewerkt tot mijn pensioen, getrouwd met een Nederlander, samen kinderen grootgebracht en in het rijke bezit van een kleindochter.
Ik heb geen idee hoe de gedachten betreffende de zending zijn bij de generaties na mij; nooit naar gevraagd. Of zij ook opkijken tegen de mensen die naar verre landen trekken om daar te werken in dienst van de medemens. Want ik hoop toch echt dat dat valse gevoel van “beter zijn” is verminderd.

Inmiddels zit ik nu 3 jaar in het bestuur van Nigerzending en een paar weken geleden had ik ineens die gedachte: Hé, ik ben toch een beetje in de zending gegaan! Niet lijfelijk en héél comfortabel vanuit mijn plek hier in het grijze Nederland, maar toch….  En ik besef nu heel goed dat ik nederig wil blijven en de mensen in Niger gewoon wil zien als medemensen en mede-schepselen van onze Vader. Maar toch ben ik ook wel een beetje trots op al het werk dat Blaise en Jeannette doen; en dat ik dan kan bijdragen aan dat werk, ja dat geeft een blij gevoel: ik werk toch een beetje in de zending.

Nel Fredrikze
Nel achter computer aan het werk


Een antwoord uit Niger


Ja, dus, ik ben in de zending gaan werken, alweer bijna 28 jaar geleden. Verbazingwekkend hoe de tijd vliegt! En ja, als kind heb ik ook wel herinneringen aan zendelingen, maarniet zozeer uit boeken maar van bezoeken in onze kerk van zendelingen op “verlof”, en ik dacht ook dat het heel bijzondere mensen moesten zijn. Maar dat was niet de reden waarom ik besloot om in de zending te gaan werken. Eigenlijk was deze beslissing een gevolg van mijn studiekeuze: tropische landbouw.
Waarom die studie? Ik was aan het uitzoeken wat ik wilde doen in het leven, ik dacht dat ik geïnteresseerd was in studeren en iets doen a) aan de meer technische kant, b) iets met de natuur, en c ) nuttig voor de samenleving. De beste match die ik destijds kon vinden was het brede onderwerp “ tropische landbouw”, en zo zou ik ook naar het buitenland gaan. In die tijd dacht ik er helemaal niet aan om in de zending te werken. Ik had niet eens echt besloten dat ik christen wilde worden. Dat kwam allemaal enkele jaren later, tegen het einde van mijn studie. Tegen die tijd had ik besloten dat ik christen wilde worden en ben ik gaan onderzoeken hoe en waar ik het geleerde zou kunnen gebruiken. Die mogelijkheid kwam door zendingswerk te doen, en dus belandde ik in 1994 in de Centraal-Afrikaanse Republiek (CAR) om daar te dienen op de ontwikkelingsafdeling van één van de nationale kerken.
En de rest is geschiedenis, zoals ze zeggen. Ik herinner me nog goed na een paar jaar in de CAR te hebben gezeten dat mijn moeder me vertelde dat zij een vraag van iemand had gekregen: “Wanneer komt Jeannette terug naar Nederland (om te blijven)?”. Het antwoord van mijn moeder was dat ze niet zeker wist of ik ooit terug zou komen! Ze had al gemerkt hoezeer ik gehecht was geraakt aan “Afrika” , zonder alles op dit gigantische continent op één hoop te gooien. Nou, ik ben me ondertussen wel een “NigeroDutch” gaan voelen. Niet alleen omdat ik een dubbele nationaliteit heb, maar ook omdat ik, hoewel ik altijd Nederlander zal blijven omdat daar mijn roots liggen, veel geadopteerd heb van de Nigerese manier van leven.  Zonder te doen alsof ik een Nigerese ben; 17 jaar in Niger is daar nog veel te kort voor!
En hier in Niger werken Blaise en ik als zendelingen, wat voor ons betekent dat we dienen in Gods Koninkrijk, zoals de titel van onze nieuwsbrieven altijd vermeldt.
Met andere woorden, we werken eraan om in de Nigerese samenleving te laten zien hoe wij vinden dat het leven eruit zou moeten zien (voor zover we dat uit de Bijbel kunnen begrijpen) naar Gods goede ideeën. Een leven in relatie met God, in goede relaties met elkaar, waarbij alles tot zijn recht komt, genietend van wat het leven biedt en wat genoeg is, genietend van de schepping en de natuur, en van nog véél meer, en daar ook goed voor zorgen.
Dus, zijn wij supermensen, of superchristenen, zoals iemand me wilde doen geloven toen ik terug was in Nederland na mijn eerste twee jaar in Afrika? Kom gewoon een week bij ons logeren en ik weet zeker dat je weet dat we net zo speciaal zijn als iedereen!

Oh, en Nel, het is waar, jij en de anderen in het bestuur van Nigerzending “werken ook in de zending”, omdat jullie ervoor zorgen dat we krijgen wat we nodig hebben om te leven en te werken. En zelfs al op de basisschool was je erbij betrokken zonder dat je het snapte. Want die kwartjes hebben zeker bijgedragen aan het betalen van de woon- en werkkosten van zendingswerkers ergens.

Jeannette
jeannette aan het werk achter computer



Als jij ook een kwartje (of meer ;) ) wilt geven, dan zijn wij daar natuurlijk altijd blij mee.
Kijk hoe je rechtstreeks kunt geven of gebruik onderstaande doneerbutton.

D O N E E R

SPAARBUSJE MET KWARTJE






Nieuwsbrief ontvangen?

Blijf op de hoogte;
Het laatste nieuws in je mailbox. Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

(Als er een nieuwe special for kids is, komt er een link in de nieuwsbrief)

Schrijf je in

Kinderen hebben toestemming nodig van hun ouders!

Receive newsletter?


Ask for newsletter

Online shoppen

Gratis doneren door te shoppen bij bekende webwinkels via DoelShop of koop nederlandse boeken via YouBeDo. Wij ontvangen een percentage van jouw aankoopbedrag.

Online shoppen

Heb je een vraag?

Mail
(secretaris st. Niger Zending)

Stuur een mail

Laatste nieuws

Verhalen en meer achtergrond invormatie?

Lees het "Laatste nieuws"

Contact