Dit weekend (7-8 september) is het 4 weken geleden dat Phoebé en ik na 8 weken in Nederland terugkwamen in Niger. Het lijkt alweer langer geleden. Waarschijnlijk omdat we meteen weer in de dagelijkse dingen van het leven zijn gedoken, van school en werk.
Phoebé en Caleb
Phoebé ging diezelfde week nadat we terugkwamen weer naar school en moest even wennen aan de toegenomen hoeveelheid schoolwerk nu ze naar het tweede deel van de middelbare school is gegaan. Zij is het enige meisje in haar klas van vier leerlingen. Maar ze heeft verschillende vriendinnen in de klassen boven haar.
En voor Caleb is het nu bijna vier weken geleden dat hij aan een heel nieuw hoofdstuk in zijn leven begon, wonend in Nederland. Ik ben erg dankbaar voor het huis waar hij een plek kreeg aangeboden. Omdat de gastouders net terugkwamen van vakantie toen Phoebé en ik vertrokken, werd Caleb door zijn grootouders naar zijn nieuwe thuis gebracht.
Alle zaken regelen voor Caleb zodat hij in Nederland kon blijven, was één van de twee doelstellingen tijdens onze verblijf in Nederland. Want ook al was hij al een Nederlander, door vanuit het buitenland naar Nederland te verhuizen, word je ondergedompeld in het Nederlandse systeem van regels en voorschriften. Dat kan behoorlijk overweldigend zijn als je uit het Niger-systeem komt. Ik was blij dat ik er voor hem kon zijn, en ik ontdekte gaandeweg dat het zelfs een hele uitdaging zou zijn geweest om deze dingen te regelen als ik er niet bij was geweest. Maar het ging allemaal goed en zelfs veel soepeler dan ik had durven hopen. Voorlopig is Caleb aan het werk en gaat hij kijken met welke studie hij volgend schooljaar zal gaan beginnen.
Uitrusten en bijkomen
Het tweede doel van onze tijd in Nederland was simpelweg uitrusten, bijkomen, tijd doorbrengen met familie en vrienden, genieten van al het groen en de “schoonheid”, van de mogelijkheid om op de fiets boodschappen te doen, en te genieten van Hollands brood, kaas, melk, etc. Vooral toen het regelen van Calebs zaken soepel verliep, had ik echt het gevoel uit te kunnen rusten en dat droeg bij aan het herstelproces na het plotselinge en tragische verlies van Blaise. Het was een echte traktatie dat we bijna 3 weken konden verblijven in het huis van één van mijn nichten in de prachtige stad Gouda terwijl zij en haar man op vakantie waren. Een extra bonus was dat er daar vlakbij een boerderij met echte boerenkaas is.
We kregen ook een midweekverblijf aangeboden in een prachtig huisje op de YWAM-basis Heidebeek, gelegen in een van de mooiste delen van Nederland.
En de rest van de tijd genoten we van de gastvrijheid van mijn ouders in Vlaardingen. En natuurlijk brachten we ook tijd door met mijn broer en schoonzus. Zij namen ons mee naar Kinderdijk (een UNESCO-werelderfgoedlocatie met een rij historische windmolens) en naar de stad Dordrecht, waarheen we met de waterbus zijn gegaan. De waterbus is een openbaar vervoersmiddel op de rivieren in het gebied tussen Rotterdam en Dordrecht. Het was een leuke dag uit en het was fijn de dag samen door te brengen. Naast de tijd met familie bezochten we ook enkele van mijn goede vrienden; bezoeken die ik als heel bijzonder, plezierig en opbeurend heb ervaren.
Nieuw hoofdstuk
En zo voelde ik me aan het einde van die 8 weken in Nederland goed uitgerust en klaar om terug te keren naar Niger, en te starten met een nieuw hoofdstuk van mijn leven hier samen met Phoebé en klaar om mijn schouders er weer onder te zetten.
Beschrijvingen foto's:
1. doorkijkje St. Janskerk, Gouda
2. donkere sluis in Gouda, 13de eeuw
3. Water bus
4. Kinderdijk
Header foto: op de YWAM basis Heidebeek
Phoebé en Caleb
Phoebé ging diezelfde week nadat we terugkwamen weer naar school en moest even wennen aan de toegenomen hoeveelheid schoolwerk nu ze naar het tweede deel van de middelbare school is gegaan. Zij is het enige meisje in haar klas van vier leerlingen. Maar ze heeft verschillende vriendinnen in de klassen boven haar.
En voor Caleb is het nu bijna vier weken geleden dat hij aan een heel nieuw hoofdstuk in zijn leven begon, wonend in Nederland. Ik ben erg dankbaar voor het huis waar hij een plek kreeg aangeboden. Omdat de gastouders net terugkwamen van vakantie toen Phoebé en ik vertrokken, werd Caleb door zijn grootouders naar zijn nieuwe thuis gebracht.
Alle zaken regelen voor Caleb zodat hij in Nederland kon blijven, was één van de twee doelstellingen tijdens onze verblijf in Nederland. Want ook al was hij al een Nederlander, door vanuit het buitenland naar Nederland te verhuizen, word je ondergedompeld in het Nederlandse systeem van regels en voorschriften. Dat kan behoorlijk overweldigend zijn als je uit het Niger-systeem komt. Ik was blij dat ik er voor hem kon zijn, en ik ontdekte gaandeweg dat het zelfs een hele uitdaging zou zijn geweest om deze dingen te regelen als ik er niet bij was geweest. Maar het ging allemaal goed en zelfs veel soepeler dan ik had durven hopen. Voorlopig is Caleb aan het werk en gaat hij kijken met welke studie hij volgend schooljaar zal gaan beginnen.
Uitrusten en bijkomen
Het tweede doel van onze tijd in Nederland was simpelweg uitrusten, bijkomen, tijd doorbrengen met familie en vrienden, genieten van al het groen en de “schoonheid”, van de mogelijkheid om op de fiets boodschappen te doen, en te genieten van Hollands brood, kaas, melk, etc. Vooral toen het regelen van Calebs zaken soepel verliep, had ik echt het gevoel uit te kunnen rusten en dat droeg bij aan het herstelproces na het plotselinge en tragische verlies van Blaise. Het was een echte traktatie dat we bijna 3 weken konden verblijven in het huis van één van mijn nichten in de prachtige stad Gouda terwijl zij en haar man op vakantie waren. Een extra bonus was dat er daar vlakbij een boerderij met echte boerenkaas is.
We kregen ook een midweekverblijf aangeboden in een prachtig huisje op de YWAM-basis Heidebeek, gelegen in een van de mooiste delen van Nederland.
En de rest van de tijd genoten we van de gastvrijheid van mijn ouders in Vlaardingen. En natuurlijk brachten we ook tijd door met mijn broer en schoonzus. Zij namen ons mee naar Kinderdijk (een UNESCO-werelderfgoedlocatie met een rij historische windmolens) en naar de stad Dordrecht, waarheen we met de waterbus zijn gegaan. De waterbus is een openbaar vervoersmiddel op de rivieren in het gebied tussen Rotterdam en Dordrecht. Het was een leuke dag uit en het was fijn de dag samen door te brengen. Naast de tijd met familie bezochten we ook enkele van mijn goede vrienden; bezoeken die ik als heel bijzonder, plezierig en opbeurend heb ervaren.
Nieuw hoofdstuk
En zo voelde ik me aan het einde van die 8 weken in Nederland goed uitgerust en klaar om terug te keren naar Niger, en te starten met een nieuw hoofdstuk van mijn leven hier samen met Phoebé en klaar om mijn schouders er weer onder te zetten.
Beschrijvingen foto's:
1. doorkijkje St. Janskerk, Gouda
2. donkere sluis in Gouda, 13de eeuw
3. Water bus
4. Kinderdijk
Header foto: op de YWAM basis Heidebeek
