Jeannette vertelt hoe het met hen gaat als gezin in Niger in deze roerige tijden.

26 juli 2023

Op deze dag waren we allemaal bezig met onze dagelijkse dingen toen we geruchten hoorden over een staatsgreep en ons afvroegen wat er precies aan de hand was, want alles leek heel normaal. Aan het eind van de middag, op het moment dat diverse nieuwsbronnen aangaven dat er inderdaad zoiets als een staatsgreep had plaatsgevonden, kreeg ik ook nog een telefoontje van de Nederlandse ambassade om te checken of we daadwerkelijk in Niger waren en of onze adresgegevens klopten. Hieruit bleek duidelijk dat de situatie zeer serieus werd genomen door de internationale gemeenschap. Toch bleef het voor ons nogal onwerkelijk, want in onze buurt was alles even stil als altijd.

Reacties

In de daaropvolgende dagen begonnen mensen te reageren. Meestal waren deze reacties vreedzaam. Er waren op specifieke locaties enkele demonstraties waar eigendommen werden vernield of pogingen daartoe. Eén van deze demonstraties was voor de Franse ambassade waar anti-Franse gevoelens luid en duidelijk werden geuit.
Europese landen en ook enkele landen daarbuiten besloten hun burgers te adviseren Niger te verlaten. Veel organisaties raden hun mensen aan dit advies op te volgen en te vertrekken. Dus de internationale gemeenschap (met name in Niamey) is voorlopig aanzienlijk kleiner geworden. Maar als ik door de stad ga, heb ik me op geen enkel moment bedreigd gevoeld. En ik heb hetzelfde gehoord van onze collega's van de SIM die ook grotendeels hier zijn gebleven. We missen ook nog een groep die al voor de staatsgreep uit Niger was vertrokken voor hun vakantie, en van wie velen nu wachten op de opening van het luchtruim om terug te kunnen keren. Uiteraard blijven we voorzichtig en gaan we bijvoorbeeld niet naar buiten als er een demonstratie is aangekondigd. Alles bij elkaar zijn de zaken hier ter plaatse vreedzaam, hoewel niet zonder spanningen. Op dit moment zijn de belangrijkste uitdagingen de sancties die zijn opgelegd door een deel van de internationale gemeenschap als reactie op de staatsgreep.

Tekorten vallen mee

Eén van de gevolgen is bijvoorbeeld dat het land veel minder elektriciteit krijgt. Dus elke dag hebben we hier in Niamey te maken met zogenaamde wisselende stroomonderbrekingen: terwijl bepaalde buurten stroom hebben, hebben andere dat niet, en na een paar uur schakelt dit om. Maar tot nu toe staat onze stroom nog steeds meer aan dan uit. Als het donker is en de stroom valt uit, zijn we erg blij met onze kleine generator. Het is nog steeds regenseizoen en niet al te warm, dus we gebruiken de generator overdag zo min mogelijk omdat het apparaat veel brandstof verbruikt.
Voorlopig ervaren we geen tekorten aan voedsel of andere huishoudelijke benodigdheden. Op de lokale markten zijn de prijzen van bepaalde voedingsmiddelen zoals gierst, maïs, bonen, rijst en olie wel gestegen. Deels gebeurt dat altijd in deze periode omdat de opbrengst van de nieuwe oogst nog niet beschikbaar is, maar deels hangt het ook samen met de huidige grenssluitingen. We blijven echter hopen dat deze situatie binnen niet al te lange tijd zal worden opgelost.

Start schooljaar

Wat wel aanzienlijke invloed heeft op ons leven is de onzekerheid over de start van de school voor Caleb en Phoebé. Zoals ik hierboven vertelde, waren er een aantal mensen bezig om na hun vakantie terug te keren naar Niger toen de grensafsluiting tussenbeide kwam. Er zijn dus leraren, andere schoolmedewerkers en studenten die nog niet naar Niger kunnen komen of kunnen terugkeren. De school zou op 16 augustus beginnen. In eerste instantie werd dit uitgesteld tot 4 september, maar door alle onzekerheid was het behoorlijk lastig om een goede planning te maken. Op dit moment van schrijven is besloten om in de eerste week van september te beginnen met high school. Maar tijdens het eerste semester zullen de lessen online worden gegeven. Een vooruitzicht waar Caleb niet blij van wordt. Hij heeft al wat ervaringen met online lessen en hij heeft best moeite met deze vorm van onderwijs. Gelukkig heeft hij fitnessapparatuur in huis (geleend van zijn sportleraar die i.v.m. andere activiteiten tijdelijk afwezig is). Lekker sporten zal Caleb helpen zijn gedachten even op iets anders te richten dan de online lessen. En natuurlijk is het ook heel jammer dat dit gebeurt tijdens zijn laatste jaar op de middelbare school. We hopen dat het tweede semester wat normaler zal zijn.
Voor de kleuterschool tot en met de middelbare school is de start van de school uitgesteld tot ergens in oktober. Voor Phoebé betekent dit dat ze manieren zal moeten vinden om zich nog enkele weken bezig te houden.

Blaise in Frankrijk

De grenssluiting had ook op een andere manier invloed op ons gezin. Blaise en Boureima, één van de andere YWAM-teamleden hier, waren in Frankrijk voor de tweejaarlijkse conferentie van YWAM Noord-Afrika. Ze konden dus niet terugreizen aan het einde van de conferentie. Toen bekend werd dat de grenzen op 5 augustus weer open zouden gaan, ging het reisbureau op zoek naar een vlucht voor Blaise en Boureima. Ze kregen nieuwe tickets voor 8 augustus. Maar op 6 augustus gingen de grenzen weer dicht. De luchtvaartmaatschappij gaf aan dat het eerste deel van de reis naar Casablanca wel doorging, alleen het tweede deel naar Niamey werd geannuleerd. Dit betekende dat ze naar Casablanca moesten reizen en aldaar moesten kijken hoe verder.
Ze besloten om hun bestemming te wijzigen in Cotonou (in Benin). Een vriend die in Lome (Togo) woont, vertelde Blaise dat hij ze zou komen ophalen in Cotonou om ze naar de grens met Niger te rijden. Aan de kant van Niger zou de broer van Boureima naar de grens rijden om ze op te halen en terug te rijden naar Niamey. Ze moesten te voet de grens over, dus ze kregen onderweg wel wat beweging, maar op deze manier was het tenminste mogelijk om thuis te komen. Maar goed dat er jongeren in de buurt waren die van de gelegenheid gebruik maakten om wat geld te verdienen door het helpen dragen van de bagage. Ze verlieten Cotonou op dinsdagochtend en kwamen woensdag in de vroege uurtjes aan in Niamey. Gelukkig weer thuis.

Hoe verder

Over het algemeen zetten we ons dagelijks leven heel normaal voort: we werken aan de vernieuwing van projecten, we werken aan de details voor de overgang van de school in Maradi naar Association Cornerstone, we starten met de voorbereidingen voor het nieuwe schooljaar bij Training Center Caleb, etc.

En voor de rest: