De uitdagingen van Franck
Jeannette interviewt Franck, de opvolger van Blaise bij Fabricants de Joie.
Franck was één van de mensen die ik leerde kennen kort nadat ik eind 2004 in Niger aankwam. Hij was toen een tiener en een actieve deelnemer aan de Fabricants de Joie (FJ). Toen we begin 2008 verhuisden naar Maradi, was Franck gewoon één van de jeugdleiders van FJ. In de loop der jaren, terwijl de meesten om verschillende redenen vertrokken, bleef hij betrokken bij FJ in Niamey en werd uiteindelijk degene die verantwoordelijk is voor FJ in Niamey. Hij volgde de Discipleship Training School en werd lid van YWAM. Vorig jaar volgde hij de YWAM-training voor kinder- en jeugdwerk. En zodoende was het logisch dat hij Blaise’s opvolger werd als nationaal leider van FJ in Niger.
Ik vroeg Franck of hij iets over zichzelf zou willen vertellen aan degenen die zich verbonden voelen met het werk van Fabricants de Joie.
Franck: Ik ben 39 jaar jong, getrouwd en vader van een prachtige dochter van 3 jaar. Hoewel ik mezelf beschouw als een fulltime Christelijk jeugdwerker, verdien ik de kost voor mij en mijn gezin door posters, folders, visitekaartjes, etc. te ontwerpen en geef ik computercursussen als ik de kans krijg. Ik vertrouw erop dat God zal voorzien, zodat we als gezin genoeg hebben voor ons dagelijks leven. Dat is niet altijd makkelijk, vooral nu mijn dochter volgend jaar naar school gaat.
Wat inspireert jou om betrokken te zijn bij Fabricants de Joie?
Ik zie en ervaar het als een roeping. Ik heb ontdekt dat ik gaven en talenten heb om met kinderen en jongeren te werken. Om de een of andere reden vind ik het makkelijk om contact te maken met kinderen en komen ze gewoon vanzelf naar me toe. En het is mijn passie om kinderen en jongeren te helpen groeien in hun relatie met God op alle vlakken van hun leven: school, werk, sociaal, etc. Het is mijn verlangen dat ze gevormd worden en persoonlijke groei doormaken, zodat ze het beste uit zichzelf halen en dat ze op deze manier invloed zullen hebben op de mensen om hen heen.
Werken met de Fabricants de Joie geeft me vreugde, ik voel me er thuis en ik leer van en met de kinderen zodat ik ze steeds beter leer begrijpen. Dit helpt me op mijn beurt om beter te reageren op wat zij nodig hebben.
Kun je een mooie of bijzondere ervaring met ons delen over je werk met FJ?
Ik zal het kamp waar we in 2009 naartoe gingen in Abidjan, Ivoorkust, nooit vergeten. We gingen met de bus en namen de gebruikelijke route via Burkina Faso. Maar op dat moment was er veel politieke onrust in Ivoorkust en zonder in details te treden, kan ik jullie vertellen dat de reis een uitdaging was. De reis die normaal 2 dagen duurt, duurde nu 5 dagen! Het was vermoeiend, stressvol en we stonken verschrikkelijk toen we aankwamen. Maar de onderlinge kameraadschap, alle dingen die we leerden en ontdekten toen we naar een ander land gingen, maakte het allemaal meer dan de moeite waard. Om terug te keren naar Niger namen we wel een andere route.
Wat ik ook zo geweldig vind om te zien, is hoe levens echt worden gevormd door ons programma. Ik ken zoveel mensen die deel uitmaakten van de Fabricants de Joie en die behoorlijk moeilijke kinderen waren, maar die nu verantwoordelijke posities hebben in nationale of internationale organisaties. Bijvoorbeeld Salomon, hij kwam altijd in de problemen. En zijn moeder kwam altijd naar ons toe om te praten over haar zoon en wat ze met hem aan moest. Tegenwoordig is hij getrouwd, vader, dominee, betrokken bij verschillende activiteiten als leider en maakt hij deel uit van het bestuur van de scholen die zijn kerk heeft opgericht.
En wat vind je moeilijk aan het werk?
Nu ik getrouwd ben en een kind heb, heb ik ontdekt dat ik minder tijd heb voor Fabricants de Joie. Het is een uitdaging om hierin een goede balans te vinden.
In mijn werk zie ik ook een paar uitdagingen.
Ik heb een verandering opgemerkt in de houding van de ouders. Waar ouders ons programma eerst zagen als een aanvulling op hun eigen opvoeding als ouders, is er nu een tendens dat ouders denken dat we een soort totaalprogramma zijn voor hun kinderen zonder dat ze er zelf aan hoeven bijdragen. Dit is echt een uitdaging voor mij om te leren en te ontdekken hoe ik met deze ouders om moet gaan.
En het is een uitdaging om aan kerken te laten zien dat we niet met hen willen concurreren, maar dat we een andere soort inbreng hebben in het leven van de kinderen en jongeren. Het maakt ook verschil dat kerken nu ook veel meer betrokken zijn bij kinderen en jongeren dan 15 tot 20 jaar geleden.
Bid dus alsjeblieft voor mij en mijn gezin, voor geloof en wijsheid in het werk, voor voorziening in levensonderhoud voor ons als gezin en voor voldoende giften voor het kinder- en jeugd
Lees meer over Frabricants de Joie
